De laatste loodjes zijn officieel aangebroken! Vandaag ben ik precies 36 weken zwanger en dat leek me een mooi moment voor een persoonlijke blogpost over deze bijzondere weken zwanger zijn.
Bam, wat een cliché!
Ik wilde deze blogpost eigenlijk niet beginnen met een ongelooflijk cliché maar toch doe ik het; wat zijn de afgelopen maanden toch voorbij gevlogen. Waar de tijd gebleven is tussen het moment dat ik bekend maakte dat we ons tweede kindje verwachten en nu? Geen flauw idee!
Een tweede zwangerschap anders?
Ze zeggen dat een tweede zwangerschap vaak sneller lijkt te gaan dan een eerste, maar bij Tess had ik eigenlijk exact hetzelfde gevoel. Tenminste als ik mijn blogpost over de laatste weken zwangerschap van Tess lees, zou ik nu exact hetzelfde kunnen schijven. Wel met als grote verschil dat ik tijdens mijn eerste zwangerschap moest wennen aan het idee dat we een kindje kregen. Toen kon ik echt niet inschatten hoezeer ons leven zou veranderen en wat er allemaal op ons af zou komen.
Deze keer ben ik een stuk relaxter. Natuurlijk weten we ook deze keer niet wat er op ons af gaat komen, al ga ik er vanuit dat twee kindjes pittiger gaat zijn dan één. Maar ik ben niet meer zo onzeker als toen, maak me niet meer zo druk over een box die niet op tijd in de kamer staat en kleertjes? Die kun je ook nog kopen als het kindje geboren is. Een bomvolle kast hoeft écht niet. Kortom; ik laat het veel meer op me af komen.
Lichamelijk is het een stuk pittiger
Lichamelijk vind ik de laatste loodjes van deze tweede zwangerschap wel een stuk zwaarder. Met een peuter bomvol energie kom je gewoon minder aan je rust toe. Ik heb enorm veel last van hartoverslagen, slaap slecht, hijg me een slag in de rondte als ik de trap oploop en ja, m’n buik is wederom erg groot.
Dat betekent dat ik de laatste loodjes van deze zwangerschap dus weer doorbreng in het ziekenhuis. Ook daar is niets anders aan dan bij mijn eerste zwangerschap. De baby groeit iets boven de curve máár wel in zijn eigen lijn. Gelukkig ben ik er erg nuchter onder, omdat het éxact hetzelfde verhaal is als bij Tess. Zij werd op een natuurlijke manier geboren met 37,4 weken en was perfect.
Maar nu is het vooral genieten
Stiekem mag de kleine man van mij dan ook wel snel komen. Maar ondertussen tel ik de laatste loodjes af en geniet ik vooral heel erg van mijn zwangerschapsverlof en het getrappel in m’n buik!
8 comments
Super spannend weer, die laatste loodjes…
Ik begrijp dat je het zwaarder vind worden, heel veel succes met die laatste paar loodjes. you can do it! <3
Dank je wel Rachel!
Sterkte met de laatste weken
Dank je wel!
Het schiet nu echt op!! Zo spannend, nog ff en je hebt je kleine mannetje in je handen. Kan me heel goed voorstellen dat het zwaar is met een energieke peuter erbij (die misschien tussen de middag ook niet meer slaapt). Pak alle rust die je kan, geniet inderdaad van het getrappel in je buik (zo’n bijzonder gevoel vond ik dat; je kindje meer dichterbij hebben kan niet) en alvast een hele goede bevalling gewenst.. want het kan vanaf nu zo maar elke dag gebeuren. Dikke knuffel
Dank je wel, super lief van je !!!
Superspannend, ik kijk er al mee naar uit! Alvast veel succes met de bevalling!