Vandaag een persoonlijke blogpost waarin ik je vertel hoe ik de afgelopen ‘gekke’ maanden heb beleefd. Over de combinatie van thuiswerken en twee kinderen, snottebellen en tijd voor mezelf.

Alles is 180 graden anders

Wat leven we in een gekke tijd he? Als je vorig jaar had gezegd dat we nu 1,5 meter afstand van elkaar moesten houden en in de ban zijn van een wereldwijd virus had iedereen gedacht dat je teveel films had gekeken.

Toch gebeurde het. Een paar weken na mijn bevalling van Lucas ging ons land in lockdown en veranderde alles. Lucas is inmiddels vier maand oud en de helft van mijn familie kent hem alleen van foto’s. Bovendien kan oma hem niet eens vasthouden. Ik vind dat soms zo lastig te bevatten! Meer over hoe ik deze tijd heb ervaren lees je in mijn blogpost over bevallen in Coronatijd.

Het leek soms wel een rollercoaster

Gelukkig lijkt het nu wat rustiger te worden. De maatregelen zijn versoepeld en scholen en kinderdagenverblijven zijn weer open. Dat geeft lucht. Want de combi van thuiswerken, een baby en een peuter en een partner met een vitaal beroep was soms een enorme rollercoaster.

Sinds eind april ben ik officieel weer aan het werk, al ben ik de deur niet uit geweest. Dat heeft voordelen en nadelen. Ik mis het contact met mijn collega’s; het even gezellig bijkletsen en snel overleggen. Aan de andere kant gaf het ook extra tijd met Lucas. Hij is namelijk wat extra weken lekker bij mij thuis gebleven. Zo hoefde ik niet te kolven en kon ik genieten van die bijzondere babytijd.

Hoe dan!? Met al die snottebellen

Dat thuiswerken vind ik dus zo gek nog niet. Met een baby dan wel te verstaan. Met twee kinderen is het een ander verhaal. Één week nadat de crèches open gingen werd ik namelijk al gebeld dat ik een snottebel op moest halen. Een baby en een peuter in huis én werken? Dat is serieus geen doen.

Tijdens een belangrijk telefonisch overleg kan ik best een peuter entertainen met een IPad maar omdat nu 8 uur achter elkaar te doen? En een communicatieplan in elkaar zetten met een rondrennende ballerina die duizend keer mama,mama,mama roept werkt ook niet. Gelukkig is mijn werkgever flexibel en kan ik mijn eigen uren indelen. Zo haal ik vaak in de avond of het weekend nog wat uurtjes in. Ik ben heel benieuwd hoe dat de komende maanden gaat maar we zullen vast onze weg vinden.

Het nieuwe normaal

Net zoals het ‘nieuwe normaal’ steeds meer het ‘gewone normaal’ wordt. Als ik om me heen kijk zie ik de winkelstraten weer net zo druk als vroeger. Hoor ik het verhaal van iemand uit de zorg die positief getest is op Corona maar toch moet werken omdat ze geen klachten heeft. En worden veel maatregelen langzaam maar zeker losgelaten. Ik vraag me oprecht af wat voor consequenties dat heeft.

Niemand weet hoe de toekomst eruit gaat zien, met of zonder corona. Iets wat ik als control freak best lastig vind maar me tegelijkertijd leert los te laten. Dat neem ik toch maar mooi uit deze periode mee. Net zoals dat ik in plaats van altijd snel, snel, snel, nu ook geniet van rust. Even helemaal niets. En dus neem ik aankomende tijd lekker af en toe een dagje vrij in het kader van #selfcare!

Hoe hebben jullie de afgelopen maanden ervaren?